De immigratie perikelen zijn achter de rug! 3x naar het ‘Kantor Imigrasi’ bleek voldoende voor de ambtenaartjes. Nu hebben we 60 dagen totaal om Bali, Java en Sumatra te verkennen.

De 3 dagen in Ubud centrum hebben we besteed aan o.a. 2x heen en weer op de scooter naar Denpasar voor de verlenging van de visa. Vorige keer hebben we de aanvraag gedaan, dan mag je 6 werkdagen later terugkomen om te betalen en de dag erop om je paspoort mee te nemen. Daarnaast zijn we lekker aan de wandel gegaan, lekker eten in de warungs, gezelligheid in XLbar, en hebben we een kijkje genomen in het apenbos waar de apen vrij rondrennen. Daar hebben we genoten van alle apen en de streken die ze uithaalden en ook met de bezoekers. Klimmen in kinderwagens, kijken in de broekzakken/tassen, en brutaal de tanden laten zien. Bovenop de berg ligt een tempel en daar liepen ook genoeg van deze doerakken rond.

Ook kwamen we tijdens een scooter ritje in de drukte van een crematie ceremonie terecht. Aan de kant van de weg spraken we een local die ons vertelde over de ceremonie. Het gebeurt vaak dat een overleden persoon eerst word begraven en pas enkele jaren later wordt gecremeerd. Dit heeft te maken met de kosten en de gunstigheid van het moment (maand/jaar/geesten/goden). Bij deze ceremonie werden 5 overleden mensen gecremeerd. Dit drukt dan de kosten voor hen. De zwarte dieren (zie foto) symboliseren de overleden persoon, en de opgegraven botten zitten binnenin. Er wordt eten en drinken geofferd aan het “dier” en na een ceremonie van een dag wordt deze gecremeerd. Het is een drukte van jewelste, er stonden verkeersregelaars en iedereen liep in traditionele kledij.
Meteen hebben we maar wat loempia’s, met pindasaus, genuttigd en hebben we onze weg vervolgd.

De dag erop zijn we vertrokken naar een kleine homestay, bij mensen thuis logeren als een soort familielid. Er werd ons aangeboden om naar een kopi luwak plantage te gaan. De duurste koffiesoort, zo wordt gezegd, met prijzen tot EU 200,00 per kilo.
De kopi luwak staat voor koffie civetkat. de civetkat eet de rijpe (arabica) koffiebessen. De pit kan de kat niet verteren en komt er op de tot verbeelding sprekende manier weer uit… Deze pitten worden schoongemaakt en gedroogd in de zon. vervolgens worden ze gebrand en gemalen voor consumptie. Met een prachtig uitzicht over de rijstvelden werd ons een koffie en thee proeverij aangeboden (o.a. Balinese koffie, gember thee, cacao koffie), alleen voor de kopi luwak moest EU 3,50 worden betaald. Nou, er is niet veel overdreven, het heeft inderdaad een heerlijke smaak en is niet bitter of zuur!

’s Avonds zijn we nog naar een nachtmarkt geweest op de scooter van de eigenaar van de homestay. Heerlijk gegeten, pannenkoek met banaan, saté van tonijn, groenteprutje met bonen en satésaus en wat blikjes bier. Totaal iets van EU 2,80.

De volgende dag zijn we om 7 uur met de vrouw des huizes naar de markt gegaan. We hadden aangegeven om bij haar te willen eten en zodoende gingen we samen inkopen doen. Het was al erg druk met lokale mensen. Kofferbakken en pick-up’s vol groenten stonden opgesteld langs de weg, en binnen in een soort marktgebouw waren vlees, vis, noten, pakketjes met lekkernijen in bananenbladeren, en offertjes te koop. (Deze offertjes voor de Hindoestaanse goden en de geesten van voorvaderen zie je overal bij ieder huis en ieder winkeltje)
Na thuiskomst hebben we ontbeten en zijn we aan onze conditie gaan werken.
We sliepen tenslotte op het platteland dus zijn we door de omliggende dorpjes en over rijstvelden gaan wandelen. Overal onderweg zijn er kleine warungs (eetstalletjes). Aan vers fruit is hier geen gebrek. Sapje hier, pisang goreng (gebakken banaan) daar en zo lopende voort hebben we mooie dingen gezien. Rijst werd gedroogd, koetjes onder een afdakje aan een touw, kindertjes in schooluniform zeggen je allemaal enthousiast gedag en iedereen wil een praatje met je maken.

Echter op een gegeven moment, na een uur of 4 lopen, werd het wel erg heet. De temperatuur loopt op tot ca. 35 graden en in de brandende zon is lopen dan een uitdaging. Het zal rond 1 uur geweest zijn en we besloten een duim in de lucht te steken. De eerste de beste 4x4 wagen stopt en we leggen uit dat we graag naar de hoofdweg willen. De wagen slingert zich voort door de rijstvelden en palmbomen. Op de hoofdweg aangekomen stopt hij bij de avondmarkt die we kennen van de vorige avond. Hiervandaan is het evengoed nog een stuk lopen en we besluiten wederom de duim in de lucht te gooien. Weer stopt de eerste de beste, vol met mensen en vraagt waar we heen willen. We leggen uit waar onze homestay is en dat we op de kruising er wel uit zullen stappen om zo het plattelandsweggetje in te lopen terug naar “huis”. Er worden wat vrouwen en kinderen verschoven van plaats en de chauffeur geeft weer gas met ons in de wagen. Hij is ook een privé chauffeur, geeft zijn kaartje en vertelt dat zijn geboorte dorp tegen onze homestay aanligt. Bij de kruising gekomen besluit hij ons voor de deur af te gaan zetten. Stijl naar beneden de berg af, over de rivierbedding en weer ultra stijl omhoog, slinger de slinger door de rijstvelden en ja hoor daar is ons adres. Handen schudden met iedereen in de auto en terima kasih (dan je wel) iedereen!

In de middag lopen we nog een paar minuten naar een 5* resort naast de deur waar we gebruik mogen maken van het zwembad. Met een vers vruchtensapje en boek in de hand luieren we bij het zwembad op het zonnebedje. Het moet wel leuk blijven tenslotte…..

We besluiten om met een privé chauffeur naar het noorden te gaan voor onze volgende etappe. We kiezen uit om naar Lovina te gaan, een drukker gebied aan zee met meer toeristen en dus weer wat meer te doen in de avond. We boeken een net hotel met zwembad en AC (airco) op de kamer. Wel zo lekker want in de nacht kan het ook nog gerust 25 graden zijn. De rit ernaar toe neemt ongeveer 4 uur in beslag en gaat langs een vulkaan door de bergen.

In Lovina is er een 5-daags festival met lokale mensen die zang en dans ten gehore brengen. Aansluitend is er een zeil regatta. Een middag hebben we een scooter gehuurd en de hoogste berg opgereden om het uitzicht te bewonderen. Ook meteen maar even de was weggebracht, EU 0,70 per kilo gestreken en al, zodat we weer wat frisse kleren aan kunnen trekken.

’s Avonds pakken we een koude fles Bintang van 630 ml op het terras en ontmoeten telkens weer leuke en interessante mensen die overal vandaan komen en ook weer naar leuke plekken doorreizen. Hun ervaringen kunnen we ook weer meenemen in onze beslissingen voor de komende maanden.

In de ochtend om 5:30 eruit om naar de dolfijnen te gaan kijken op zee! Ja leuk idee, maar op zee aangekomen tezamen met 40 andere smalle vissersbootjes, blijkt dat de golven zodanig op ons kleine bootje beuken dat elke golf voor een douche van zoutwater zorgt. Kortom zeik (ja echt zeik) nat zijn we als we nog geen dolfijn hebben gezien. Dan worden er een paar gespot en alle 40 bootjes brullen naar de opgejaagde dolfijntjes. Dit spelletje wordt telkens herhaald als de dolfijnen zich wel en niet laten zien. Wij zijn er al helemaal klaar mee want de douche staat nog steeds aan. Foto’s maken kan alleen maar in ons hoofd, de EOS zou dit niet kunnen waarderen en pardoes zijn werkzaamheden staken als we in deze condities het lef hebben om hem uit de tas te durven halen.
Na een helse tocht aangekomen aan de wal geven we wederom blijk van ons grote ongenoegen en lopen we zonder betaling huiswaarts. Hierna maar flink douchen en de kleren in de helse zon laten drogen. Het is 9 uur en we gaan maar eens ontbijten, daarna hebben we heerlijk aan het zwembad zitten lezen en plonsen.

Lovina is leuk voor 2 nachten maar de toeristisch ingestelde plaats kan ons niet langer boeien. We boeken een homestay in Pemuteran en gaan daar 3 nachtjes naar toe om te duiken en relaxen. Het spel van transport en de laagste prijs beginnen we te beheersen en na een rondje langs de velden gaan we voor een paar euro’s weer met een privé chauffeur naar het westen.

De homestay is een nieuw stenen gebouw met 2 kamers. Warm water is geen optie, maar het is warm genoeg door de opwarming van de zon. We boeken bij de broer van de eigenaar een voordelige shore dive, lopend vanaf het strand de zee in, ideaal. Hier is ook een rif dat op een kunstmatige manier is gecreëerd d.m.v. elektriciteit. de pulsen zorgen ervoor dat het koraal 6x zo snel groeit. Veel koraal is hier vernield door het vissen met cyanide, explosieven die veel schade aangericht hebben aan de natuurlijke verhoudingen onder water.

We kunnen weer even inkomen met het duiken en zijn met de instructeur met z’n drietjes. Nieuwe onderwater camera mee en weer oefenen met foto’s maken. Dit blijft een gestuntel omdat het beste is om naar boven te fotograferen i.v.m. licht. Echter staat er ook af en toe wat stroming en als je inademt ga je omhoog en uitademt weer naar beneden. Acrobatiek onder water zeg maar. Toch hebben we weer lekker kunnen oefenen en mooie dingen gezien. Grote trompet vis, zeeslang, nudibranches, nemo’s en veel zeesterren.
Carolien had wat last met klaren onderwater en had daarom een zeer linker oor. De duikschool heeft een flesje met oordruppels meegegeven wat gelukkig goed geholpen heeft.

Morgen vertrekken we met de veerboot naar Java! Op naar volgende avonturen!

Veel liefs van ons