Heel erg bedankt allemaal voor de leuke reacties die we steeds krijgen op ons blog. Daar worden we blij van!

Sinds ons laatste blog zijn we vanaf Bali vertrokken met een Bemo (oud, gammel busje die met open deur rijdt om overal langs de weg mensen op te pikken voor een paar centen), en toen met de ferry naar Java. Vervolgens nog een uurtje of twee met de trein, waarna we aangekomen waren in Kalibaru.

Kalibaru is een kleine plaats met weinig accommodaties en dus ook weinig andere toeristen. Naast ons hotel lag een grote plantage met voornamelijk Robusta koffiestruiken, maar ook peperplanten, vanillestruiken, kruidnagel, nootmuskaat en kaneelbomen. Tussen de struiken waren mensen aan het werk die ons enthousiast alles lieten zien en ruiken. Eén van hen sprak zelfs een beetje Nederlands omdat er vrij veel Nederlanders naar het hotel komen waar wij verbleven. Er was zelfs een stal met Hollandse zwart-witte koeien… Ook in het plaatsje zelf was nog veel van de Nederlandse invloed te zien in het straatbeeld. Wij waren echter zelf de attractie van het dorp toen we door het plaatsje liepen. Kindertjes kwamen uit alle hoeken nieuwsgierig om het tuinhekje gluren en iedereen zei ons gedag alsof we bekendheden waren. Toen we langs een islamitisch schooltje liepen waar kinderen in kleurrijke tuniekjes, hoofddoekjes en hoedjes zaten te studeren werden we door de leraar gevraagd binnen te komen. Zodra we gespot werden rende alle kinderen gillend me uitgestoken armen op ons af. De kleintjes werden al gauw op een rijtje gezet voor een foto, en de oudere meiden vroegen ons in keurig Engels het hemd van het lijf.

Het dorp was kleurrijk en interessant om te zien, maar er was verder weinig te doen dus hebben we de volgende dag onze reis per trein vervolgd.

In de trein hadden we de ‘eksekutif’ klasse geboekt, fijne en ruime stoelen tegen een kleine bijbetaling, en er kwamen continu stewards langs met eten en drinken (wel tegen betaling uiteraard). De kaartcontrole gaat hier stukken veiliger dan in NL. Er loopt een militair voorop, dan de conducteur, en dan weer een militair daar achteraan. Misschien voor NL ook nog niet zo’n gek idee gezien het aantal gewelddadige incidenten met conducteurs…

Na een treinreis van 5 uur kwamen we aan in Surabaya. In deze grote stad zou nog veel van de koloniale periode te zien zijn, en China town werd goed aangeprezen door de Lonely Planet. Wij hebben van beide helaas niets terug kunnen vinden. Het was er vooral eindeloos druk, overal scooters en toeterende auto’s, vies en heet. We hadden van veel reizigers al gehoord dat het meeste van Java vooral druk en vies is, maar we besloten het toch een kans gegeven…

Na Surabaya zijn we weer letterlijk in sneltreinvaart doorgereden naar de voornaamste reden dat we toch over Java wilden reizen: Yogyakarta en de wereldberoemde Borobudur. Het eerste guesthouse waar we ’s avonds aankwamen in Yogyakarta viel ‘vies’ tegen, maar gelukkig vonden we op internet een mooie aanbieding. Voor slechts een paar eurootjes extra zaten we de volgende ochtend ineens prinsheerlijk in een super mooi hotel aan het zwembad!

Het is hier laagseizoen waardoor veel hotels ineens hele hoge kortingen geven, dus dat komt ons goed uit. Het moet wel leuk blijven tenslotte ;)

Yogyakarta bleek inderdaad wel de fijnste stad van Java te zijn. We hebben lekker rondgeslenterd in het historische centrum, met restaurantjes en cafeetjes, eetstalletjes langs de weg, straten vol lokale markten, en overal fietstaxi’s die hier Becak genoemd worden. We hebben het waterpaleis van de sultan bezocht en zijn naar een vogeltjesmarkt geweest. We zagen dat er naast vogeltjes ook heel veel andere dieren in kleine volle kooitjes aangeboden werden: slangen, hagedissen, gekleurde kuikens, beschilderde schelpdieren, vleermuizen, schorpioenen, poesjes en puppies… Daar loop je dan, als westerling… Je kunt het veroordelen, maar je kunt er niets aan veranderen. Gelukkig hebben we nergens voor hoeven betalen dus hebben we er niets aan bijgedragen.

Vanuit Yogyakarta hebben we een dagtour naar de Borobudur gedaan. Ook hierbij merkten we dat het laagseizoen was, want we waren de enige twee die opgepikt werden door het minibusje. De Borobudur is een boeddhistisch heiligdom en benoemd tot één van de zeven wereldwonderen. We konden kiezen of we met zonsopkomst of zonsondergang heen wilden, maar om de zonsopkomst terplekke mee te kunnen maken word je om 4 uur ‘s ochtends opgehaald… De zonsondergang is er minimal net zo indrukwekkend, dus de keus was snel gemaakt! Konden we lekker uitslapen. Desondanks kiezen de meeste toeristen voor de vroege versie, dus het was er gelukkig helemaal niet druk eind van de middag waardoor we rustig hebben kunnen genieten en mooie foto’s hebben kunnen maken.

Nu we ons hoofddoel op Java gezien hadden wilden we snel door naar Sumatra. Na wat puzzelen vonden we een goedkope vlucht vanuit de hoofdstad Jakarta, maar dat betekende dat we eerst weer 7,5 uur met de trein moesten om daar te komen. Maar de treinen waren ons wel bevallen dus dat was geen probleem. Het is een ontspannen en goedkope manier van reizen, en met een goede voorraad boeken op de e-reader (dank jullie wel ex-collega’s van CB!) komen we de tijd wel door.

In Jakarta hebben we alleen even wat gegeten en gedronken in het backpackersgebied, en na een nachtje slapen zijn we de volgende dag weer doorgegaan naar het vliegveld.

Tja en dan denk je dat je vliegvelden inmiddels wel snapt en alles voor zich moet spreken maar dat viel nog niet mee. Het was onduidelijk bij welke gate we moesten zijn, bovendien had onze vlucht vertraging, en toen verdween onze vlucht ineens van alle elektronische borden en alles wat omgeroepen werd was in het Indonesisch. Communicatie met het grondpersoneel ging ook moeizaam, maar uiteindelijk zijn we dan toch weer goed na een uur vertraging aangekomen in Padang, op Sumatra.

Ook in Padang zijn wij zelf weer de attractie van de stad. We hebben in de drie dagen dat we hier zijn nog maar drie andere (blanke) toeristen gezien. Schoolkinderen willen allemaal met ons op de foto en de hele dag roept iedereen “hello mister, how are you?”

Maar verder dan dat spreken de meesten weinig of geen Engels dus het is vaak lastig om (prijs)afspraken te maken. Er komt altijd wel weer ergens een aap uit de mouw en rekeningen zijn vaak hoger dan afgesproken. Of zeiden ze alleen maar ja terwijl ze ons niet begrepen..? Beetje vermoeiend soms.

We hebben nu ook de sterke invloed van de islam ondervonden. Waar Bali vooral Hindoeïstisch is met overal mooi versierde tempels, zien we nu vooral moskeeën die vijf keer per dag duidelijk laten horen dat er gebeden moet worden. Te beginnen om een uur of 4 ’s nachts loeien de gebeden door de luidsprekers over de hele stad. In hotelkamers ligt de koran, een bidkleedje, en er is in iedere kamer een pijl op het plafond geschilderd om de richting van Mekka aan te geven. Desondanks zien we op straat naast gesluierde vrouwen ook nog veel hemdjes en korte broeken, dus het is geen probleem dat wij er ook lekker ’s zomers bijlopen. Het is hier namelijk nog steeds erg heet overdag. Er is hier geen strand(bedjes) cultuur, maar we hebben gelukkig een zwembad op het dak bij ons huidige hotel met uitzicht over de stad en zijn nu plannen aan het maken om naar koeler en hoger gelegen grond te gaan. Misschien kunnen we daar wel skiën..?

Tot ons volgende blog!