Van Sydney vlogen we begin februari naar Auckland. Wat was het super om weggebracht te worden door Harry (zie verslag Australië) en opgehaald te worden door Ellis! Zo ver weg en dan al die lieve mensen. Ellis is de dochter van de zus (Janny) van Guido’s oma, dus eigenlijk een achternicht. ’t Is maar dat je het snapt…

Ellis en Paul hebben een heerlijk vrijstaand huis in Kaukapakapa met een groot stuk land eromheen. Vanuit hun huis hebben we de omgeving verkend, heerlijk gekletst, dvd’s over Haarlem en speelfilms gekeken, samen gekookt, en het reilen en zeilen van het kattenhotel dat ze naast het huis hebben meegemaakt. Mooi te zien dat er al veel klandizie is en dat het goed loopt. We konden de auto lenen om de omgeving te verkennen.

Zo zagen we een grote kolonie Jan van Genten met hun jongen op de rotsen langs het strand. We zijn ook een paar dagen gaan kamperen met hun auto, een tent van hun vrienden, hun luchtbed, dekbed, en koelbox was een prima basis. We zijn via de westkust omhoog gegaan naar de Kauri bomen. Gigantisch grote bomen waar je met 14 man omheen kan staan met gestrekte armen, om te begrijpen hoe groot de diameter is. Aangekomen in Opononi hoorden we dat er orca’s gezien waren in de baai. Wij hadden helaas geen geluk ze te zien, en hebben na lang wachten en turen de tent maar opgezet.

De volgende dag via het pontje bij Rawene in Tauranga bay terecht gekomen, waar we een prachtig gelegen camping vonden met een plekje voor onze tent, tien stappen van de vloedlijn af. Vanuit onze tent hoorden we de golven het strand op rollen (wat harder klinkt dan we dachten, merkten we toen we in slaap probeerden te komen).

Onze volgende bestemming was de Bay of Islands. Heel veel eilandjes met prachtig helder blauw water en omgeven door bergen. Vanwege het vele water moesten we weer met de auto een pontje over en hebben een middag langs de ruige kust en mooie baaitjes gereden en heerlijk geluncht in het kustplaatsje Russell. Voor onze tent hadden we ook weer een mooi plekje gevonden, een soort kamperen bij de boer, helemaal alleen in een grote boomgaard van een aardig echtpaar. Prachtig zonnig weer dus we genoten volop.

Daarvandaan zijn we langs een Nederlandse winkel gegaan, want Ellis vroeg of we een kilootje belegen kaas mee wilden nemen. Meteen zelf ook maar wat inkopen gedaan: hagelslag, AH pindakaas (zonder nootjes Edwin L) en een blik zuurkool. Tja, als je er dan toch bent…

Na een dag of 4 kamperen kwamen we weer terug bij Ellis en Paul in Kaukapakapa. Samen zijn we in het weekend langs een jachthonden show gereden in Helensville. Het viel iets tegen want het bleek meer een jachthonden keuring te zijn (rondjes lopen voor de jury), dus na even gekeken te hebben gingen we door naar de hot springs (natuurlijk verwarmde warmwaterbaden) met glijbaan! Daar gingen we dan, vier volwassenen met een matje onder de arm 200 treden omhoog, en dan met je billen of op je buik op het matje als een malle door een giga glijbaan naar beneden knallen!! Hahaha wat een lol, ook als je 30+ bent is dit nog lachen.

Na het weekend begonnen we aan een tweede tripje met de geleende auto en tent. Ditmaal een rondje ten zuiden van Kaukapakapa. We begonnen in Auckland waar die dag/avond een lantaarn festival gehouden werd ter ere van het Chinese Nieuwjaar. Eerst de tent opgezet in Takapuna en toen met de pont vanuit Devonport van waaruit je de skyline van Auckland al kunt bewonderen. Het was wederom prachtig weer dus het tochtje was als een echte mini cruise. In Albert park waren de bomen en het park zelf versierd met allerlei lantaarns en verlichte objecten. Eveneens barstte het van de oosterse eetstalletjes en het was een drukte van belang. Om 22:30 werd er vuurwerk afgestoken van de hoogste toren van de stad dus zijn we tegen die tijd weer met de pont teruggegaan naar Devonport voor een prachtig zicht op de lichtjes van de stad en het vuurwerk op de toren.

De volgende dag zijn we richting de Coromandel gegaan. Een prachtig schiereiland met bochtige wegen en hoge bergen. De tent opgezet in Whitianga en genoten van een glas wijn en wat brie op toast. Blijven genieten zeggen we dan.

Een van de bijzondere plekken op de Coromandel is de Catherdral cove waar we heen zijn gelopen. Circa 2 uur heen en weer met een prachtig strand, ruige zee en een kathedraalachtige hoge grot/spelonk als beloning. We hebben hier heerlijk gezond, wat gelopen en Carolien durfde de hoge golven te trotseren.

Onderweg zijn we ook nog naar een ander fenomeen geweest, vertaald “heet water strand”. Bij laag tij kan je daar op het strand een kuil graven, waar dan ondergronds heet water in naar boven sijpelt en een lekker warm of zelfs heet badje ontstaat. Op sommige plekken zag je het echt borrelen en stomen en moest je uitkijken dat je je voeten niet verbrandde. Maar als er ineens een golf ver het strand op rolde waren de badjes weer koud en moesten ze weer opnieuw uitgegraven worden. Heel grappig om te zien!

Ook op onze volgende bestemming – Rotorua – borrelt van alles uit de grond door de scheuren in de aardkorst en hangt er in de hele omgeving een eieren geur. Fascinerende uitzichten op diverse bronnen, borrelende modder, aparte geuren, kleuren, stoom en gesputter uit de aarde. Heel bizar! Omdat we niet wilde slapen in deze geur zijn we wat verder gereden. De camping waar we stonden had ook een paar zwembaden met natuurlijk verwarmd water, dus daar hebben we heerlijk in liggen dobberen.

Terug in Kaukapakapa hebben we ook weer een fijn ticket gevonden naar een volgende bestemming op 20 maart, maar jullie lezen aan het einde wel welke bestemming dat is geworden! Op onze laatste avond bij Ellis en Paul kwam ook Felice op visite, een Nederlandse vriendin van hen die ook in Nieuw-Zeeland woont. Ellis maakte voor de gelegenheid Paul’s originele Hollandse huzarensalade recept klaar, heerlijk met stokbrood en wijn. Het was een gezellig verblijf en we denken er nog regelmatig aan terug!

Voor onze verdere reis door NZ hebben we een aanbieding gevonden om een campervan terug te brengen van Auckland (noordereiland) naar Christchurch (zuidereiland). Een voordelige en leuke manier om van A naar B te reizen. We hadden geregeld dat we daar 6 dagen over mochten doen, zodat we onderweg ook nog tijd hadden om van al het moois onderweg te genieten.

Paul bracht ons naar de autoverhuur in Auckland wat weer super lief was, want met een bus kom je niet echt weg uit hun woonplaats vertelde Ellis. Ons campertje stond klaar en we gingen weer op eigen kracht verder richting het zuiden.

De eerste stop was in Taumarunui, een niet inspirerende plek maar we waren het rijden zat. Onderweg hadden we al boodschappen gescoord dus de gasfles opendraaien en het diner was binnen korte tijd gereed. Van daar gingen we door naar Whanganui, maar kwamen onderweg een avonturenpark tegen met camping faciliteiten, alleen was er niemand te bekennen. De keuken en toilet/douche waren niet op slot. Gek zeg?! Toen lazen we dat we het geld voor de overnachting gewoon in een envelop in een brievenbus aan de muur moesten doen. We besloten hier te blijven en hadden het hele terrein voor onszelf. Het haardvuur in de keuken werd in de brand gestoken door Carolien en we maakten de zuurkool klaar met Verkerk rookworst die je hier ook in de supermarkt vindt (bedankt voor de tip Paul!). Haardvuur stond op standje onderbroek en smikkelen maar. Buiten konden we wat afkoelen terwijl we genoten van de ongelooflijke sterrenhemel. Na wat gestoei met instellingen op de fotocamera kwamen er mooie beelden op te staan.

Toen we de volgende ochtend in Whanganui aankwamen bleek dat we voor de kayak tocht die we wilden doen weer een heel stuk noordelijker moesten zijn… Dus teruggereden over een heel mooie route langs de rivier en over de bergen. De volgende ochtend vroeg opgestaan en met de jetboat (soort speedboat) stroomopwaart de rivier op gescheurd met de kayak’s achterop de boot. Het was nog fris want de zon kwam nog niet boven de bergen uit. Om 9:30 werden we gedropt, zijn we samen in de kayak gestapt en peddelden we lekker stroomafwaarts. Onze spullen zaten in een waterdichte ton die werd vastgeklikt in de kayak voor het geval we om zouden slaan. Het was een prachtige tocht en de zon kwam er ook bij. Af en toe kwam er een versnelling in de rivier maar het ging goed. Totdat…bij een van de versnellingen de kayak zich vulde met water wat via de boeg naar binnen golfde. Wij peddelen als een malle, maar het enige wat die kayak deed is naar beneden gaan. We zaten tot ons middel in het water maar we zaten nog… Tot we alsnog langzaam omkantelden en met kayak en al naar de kant moesten zwemmen. Gelukkig was het heldere rivierwater ook nog eens verbazingwekkend warm! Al lachend trokken we de kayak de kant op, kieperden hem leeg, ton weer naar binnen, en verder peddelen. We waren alweer bijna opgedroogd door de zon toen we terug kwamen, maar zijn er toen vrolijk weer ingedoken. We konden hier niet al te lang van genieten, want we hadden die middag nog een tocht van ca. 5 uur naar Wellington voor de boeg.

De volgende dag zouden we vanuit Wellington met een grote veerboot naar het zuidereiland vertrekken, maar we hadden nog een halve dag om de stad te verkennen. We zijn met een oud treintje van de berg af naar hartje centrum gegaan en hebben in het Te Papa museum een prachtig overzicht van de Maori cultuur bekeken. Na een lunch aan de haven was het tijd om naar de veerboot te gaan. De overtocht was prachtig met de avondzon op de fjorden en de bergen waar we tussendoor voeren, en we kwamen met het laatste beetje licht van de dag aan in Picton.

De volgende dag reden we uren lang langs de kust, en zagen we onderweg eerst een zeehonden kolonie die gewoon langs de doorgaande weg in het water speelden en op rotsen lagen te zonnen, en later zagen we ook nog een groep dolfijnen in de verte die aan het jagen waren en voor veel gespetter en spektakel zorgden. Na aankomst op een camping in Waikuku hadden we gelukkig nog net tijd om met een fles bubbels naar het strand te lopen en op het duin te genieten van de avondzon.

In Christchurch was het de volgende dag voor de verandering geen lekker weer, maar dat gaf niet want we moesten alleen een nieuwe huurauto regelen en de camper voor 16:00 terugbrengen. Christchurch blijkt nog steeds één grote bouwput, overal pylonen en wegwerkzaamheden. Dit heeft nog steeds te maken met de hevige aardbevingen die ze hebben gehad in 2010 en 2011.

De tweede dag in Christchurch hebben we het verwoeste centrum te voet bekeken. Het bekende kerkje stond er verdrietig bij, grotendeels verwoest en gestut. Nagenoeg de hele binnenstad stond er zo bij. Waar je ook keek stonden hekken rond gebouwen, borden die waarschuwden voor instortingsgevaar, en lege plekken waar gebouwen hadden gestaan. Heel onwerkelijk. Wat bijzonder was om te zien was een winkelcentrum dat volledig was opgebouwd uit kleurige zeecontainers, waar zelfs banken, dure boetiekjes en lunchtentjes in gevestigd waren. Mensen moeten toch door met het dagelijks leven.

Vervolgens op naar Lake Tekapo en Lake Pukaki, twee prachtige meren omgeven door gletsjers en gevuld met blauwer dan blauw water. Je moet het gezien hebben om te geloven hoe blauw het is..! We vonden gezellige accommodatie in een boerderij in Omarama. Boer Tony had eindeloos veel land met 10.000 schapen en 1.350 melkkoeien! Op een gegeven moment liepen er tientallen koeien door de tuin want iemand was even vergeten een hek dicht te doen haha. Na het diner maakten we een wandeling en klommen een heuvel op om het uitzicht te zien over de landerijen, wat met de zonsondergang magisch mooi was.

Van het binnenland reden we weer terug naar de kust richting Dunedin. Hier ligt het Otago schiereiland waar we via een hostelgids (BBH) een mooi knus huisje vonden met 3 slaapkamers die we met twee andere stellen deelden. We boekten meteen voor 2 nachtjes en Carolien kon het haardvuur weer flink opstoken want het was fris en winderig buiten.

Na dit knusse verblijf in ruig landschap deden we de volgende ochtend een tourtje door de chocoladefabriek in Dunedin en vervolgden daarna onze weg verder naar het zuiden, naar een gebied dat de Catlins wordt genoemd. Bij Nugget point hadden we bij de vuurtoren prachtig uitzicht op de oceaan en rotsige kust vol zeehonden. Bij Curio bay hadden we het geluk om een hostel aan het strand te vinden waar we (wederom) de enige waren. De deur was open en er lag gewoon een briefje op tafel dat we moesten bellen en dan kwamen ze het geld voor de overnachting wel ophalen. Dat kan allemaal nog hier.

Na een lekkere pasta gingen we naar het strand om de zeldzame Geeloogpinguïn bij zonsondergang thuis te zien komen na een lange dag op zee. Eén pinguïn stond al op ons te wachten en keek nieuwsgierig en wijs in het rond. Hier en daar sprong er nog een pinguïn uit het water maar die waren een stuk verderop. Toen het schemerig werd zijn we huiswaarts gegaan, toen een wasje gedraaid om dit vervolgens in de warme huiskamer bij de kachel op te hangen.Toen we de eigenaresse de volgende dag over de pinguïns vertelden, zei ze dat er onder het huis een Blauwe pinguïn woont! Wij via een deur onder het huis gegaan (huis op palen omdat het schuin loopt) en ja hoor, onder een kartonnen doos zat een kleine pinguïn ons aan te kijken!

De reis ging verder via Slope point, het meest zuidelijke puntje van het zuidereiland, en een stukje verder zagen we op het strand twee grote zeeleeuwen van heel dichtbij! Waarschijnlijk twee mannetjes want de ene daagde de andere uit maar werd onder luid gebrul van het strand afgejaagd. Wat indrukwekkend zeg!

Die avond belandden we in een simpel hostel in het gehucht Tuatepere omdat we in de wijde omtrek niets anders konden vinden. Helaas hebben we niet altijd het geluk bijzondere accommodatie te vinden. In Te Anau hadden we de volgende dag meer geluk. Op de rit door de straten zagen we genoeg borden met accommodatie dus gingen we ergens kijken of er wat te “regelen” was. De eerste was direct raak, een bungalowtje met alles erop en eraan. Keuken, badkamer, dikke leren luierstoelen, flatscreen en een veranda. Een beetje geprobeerd mijn oude vak erbij te betrekken en de deal was rond voor twee nachtjes. Zo hadden we rustig de tijd om de volgende dag een dagtocht te maken naar de beroemde Milford sound (fjord). We vertrokken voor zonsopgang en zagen het tijdens de rit van twee uur over een lange kronkelweg langzaam licht worden. Onderweg hadden we mooie uitzichten door valleien op besneeuwde bergtoppen. Aan het einde van de lange weg vertrok de boot die ons over het spiegelgladde water tussen de bergen door voer. Als slagroom op de taart zagen we na een tijdje tientallen dolfijnen voor de boeg van de boot zwemmen! Zo bijzonder om te zien! Op de terugrit hebben we alle mooie plekken langs de route bekeken die op de heenweg nog donker waren.

Na deze avonturen was het tijd om 2 nachtjes naar Queenstown te gaan. Dit staat bekend als wintersport dorp en jongeren komen hier op af om te feesten. De ski- en snowboard verhuur waren nog dicht in afwachting van de winter. We hebben ons toch nog uit kunnen sloven op de hellingen door een steile wandeling naar boven te maken, wat uiteraard een prachtig uitzicht over de omgeving opleverde. Toen we weer beneden in het centrum waren hebben we 2 heerlijk koude biertjes in de supermarkt gekocht en in een klein stadsparkje met riviertje de schoenen uitgedaan en de biertjes opgedronken.

De volgende stop was Lake Wanaka, wat bekend staat om haar grote meer en gemoedelijke sfeer. De zon straalde flink en een kerel uit het hostel nodigde ons uit om te gaan suppen (op een surfboard gaan staan en je met een lange peddel voortbewegen). Carolien wilde dit al wat langer proberen en mocht als eerste. Helaas stond er wel wat wind, wat haar enigszins belemmerde in het vooruitkomen, maar het lukte zonder in het water te belanden! Dit in tegenstelling tot mij, want het is best een gewiebel over die golfjes dus belandde ik al vrij snel in het heldere water. Na nog wat zwemmen hebben we lekker liggen lezen in de zon. Goede planning, want de volgende dag regende het dus dat was een goed moment om een begin te maken aan dit blog en een filmpje te kijken.

De volgende stop was het gletsjer gebied. We vonden een hostel in het centrum van Fox Glacier en reden na het inchecken naar de parkeerplaats nabij de gletsjer. De wandeltocht duurde ca. 1 uur voor een goed uitzicht op de gletsjer, die helaas erg grijs was door puin en gruis. De gletsjer krimpt elk jaar aanzienlijk door het opwarmen van de aarde, en het smeltwater vormt een rivier die onder het ijs vandaan stroomt. De volgende ochtend was de Franz Josef gletsjer aan de beurt. Ditmaal was het 1 ½ uur lopen van de parkeerplaats naar het uitzichtpunt, en deze gletsjer zag er mooier uit en de ochtendzon gaf de extra glans op het ijs en de besneeuwde toppen. We gingen weer op de bonnefooi op zoek naar accommodatie en kwamen uiteindelijk uit in Hokitika, waar we ca. 300 km ook weer eens een goede/grote supermarkt vonden voor wat inkopen.

Voor de volgende dag werd slecht weer voorspeld doordat er vanaf de oceaan een staartje van een cycloon over NZ zou komen. Veel regen en wind stond op het programma dus zochten we een fijn onderkomen om twee nachtjes te kunnen schuilen. We vonden een mooi vrijstaand chalet nabij het strand waar we lekker ons thuis van maakten. Een schotel met filmkanalen was prima vermaak, en toen er later toch nog een paar zonnestraaltjes doorbraken namen we een frisse duik in zee. Daarna vlug weer naar binnen waar de kachel brandde. Vanuit daar bezochten we de Pannenkoekenrotsen van Punakaiki, die zo heten omdat de gelaagde rotsen langs de kust op stapels pannenkoeken lijken. Het klaarde lekker op en we zagen ook nog een paar dolfijnen zwemmen voor de kust.

Van daar reden we naar Greymouth, waar we de auto inleverden en de volgende dag met de trein door de bergen (terug) naar Christchurch vertrokken. Dit is één van de mooiste treinreizen ter wereld. Smalle tunnels, hoge bruggen over diepe kloven, mooie valleien en indrukwekkende bergtoppen. Het was inderdaad heel gaaf!

De volgende ochtend vroeg had onze vlucht naar Auckland helaas vertraging door mist, en liep ons vluchtschema helemaal in de soep. De luchtvaartmaatschappij zorgde gelukkig voor een hotel en eten, dus nu liggen we lekker op bed dit blog af te maken en foto’s uit te zoeken. Morgen ochtend gaat om 3:00 uur de wekker en vliegen we alsnog (via Brisbane en Singapore) naar Phnom Penh, Cambodja!